Ik kan het niet realiseren

dat wat ik wil

het totale plaatje maken

Mooi plaatje

je ziet het liggen, het huis

de tuin rondom, pianoklanken, de hond blaffend

he, lijkt dit niet ergens op

Wat, wil je terug naar vroeger?

Ja, dat wil ik het liefst

Ik mis het, het aloude plaatje wat bestaan heeft

Het heeft bestaan

Kan het nog bestaan?

In delen, fragmenten toont het zich soms

maar niet de synergie, het totaal

het bevruchtingsprincipe, de kringloop, weg

afgebouwd, opgebroken

We zetten onze tent ergens anders neer

We reizen verder door het leven

met onze spullen, gedachten en herinneringen

Muziek klinkt, een fragment dringt tot je door

Het geheel toont zich heel even aan je geestesoog

Soms iets wonderlijks, wonderbaarlijks

een warm gevoel in een gesprek, soms heel even

Dat is het dat moment, het is het

Leven

 

2006

 

 

 

Besef

Wat kan ik meenemen? En: is het allemaal nog zo leuk als toen ik dit schreef? (moeder kookselsboek)

 

Niet meer met moeder te delen of iemand die er nog van weet. Misschien later aan Han of Jan laten lezen. De herinneringen zijn nu anders. Moeder is er niet meer. Vader was er al niet meer. De hond en het huis zijn er bijna niet meer.

 

Wat doen we met de hondjes die begraven liggen en de steentjes.

 

Wat doen we met de planten in de tuin. Halen we daar wat van weg of overplanten. Of zaadjes en stekjes meenemen. En de appelbomen enten we die.

 

Allemaal rare vragen waar je niet van gedroomd had dit te bedenken. Je bent met iets bezig wat zijn weg gaat door jou heen. En dat doe je dan. Met moeite en toch doe je het. Het is niet iets van een beslissing. Je laat het gebeuren en op een gegeven moment ben je er denk ik doorheen. Nu zit ik er nog middenin. En toch kijk ik al beetje terug. En is het daar beetje vreemd.

 

Maar steeds komt de gedachte terug. Hoe kan ik dat missen. Wat zal ik het daar missen. Het staan tegen het huis aan in de zomeravond als het huis nog warm is en naar de geluiden en de geur en de lucht kijkend en een fietser die langsgaat beetje neuriend. Hoe kan het dat ik dat kwijtraak? Heet het nog zin het leven? Hoe moet ik verder. Kan dat als ik dat niet meer heb. Waar is het goed voor dat ik verder ga. Komt er iets nieuws. Ik denk het niet meer. Ik ben oud. Niet meer is zoals dat. Waar je compleet jezelf bent. Compleet. Er zal elders misschien op een moment iets zijn van een lucht waar je naar kijkt maar de omgeving is vreemd. Je zult je vreemd en ontheemd voelen, zoals een vluchteling in een vreemd land. Die niet meer terugkan.

Negens kan ik nog zo zijn zo dicht bij God.

 

Mezelf, hoe ik echt ben.

 

Mijn huilen is anders geworden. Niet meer onmacht terwijl er nog iets aan te doen viel. Nu is er niets meer aan te doen. Dan huil je anders. Echt verdriet.

 

Door de tuin lopen op een zomeravond. De teunisbloemen komen terwijl je er langs loopt uit en je bent verwonderd. Zal ik ooit nog dezelfde verwondering kennen. Alleen met de herinnering hieraan. In de tuin van mijn ouders. Het paradijs de hof van Eden. Toen ze het helemaal afbetaald hadden en het van henzelf en van mij was, zo voelde ik dat een beetje mee. Ik heb meegekregen hoe rijk ze toen waren en dat bewust waren. Om daar te mogen zijn. Het plekje. Wat wonen jullie hier mooi. Dat zeiden ze en niemand wist hoe precies dat voelt. Ik, wij wel. We wisten alledrie. Het was zo rijk.

 

Ik moest gisteren denken: I had a life in Africa of zoiets. Uit Out of Africa. Zo’n gevoel. Uit het paradijs kun je ook zeggen. Ik heb het gehad. En wat is er dan nog. Een verliefdheid. Een fling. Maar nooit meer zoiets. Dat zal er nooit meer zijn voor mij. Ik heb het gehad. Wat doet dat met je dat je dat hebt gehad. Ben je rijk? Rijker dan anderen? Heeft iedereen dat.

 

Ik heb geen kinderen zal het nooit zo met kinderen delen doorgeven. Had het graag gehad. Het weer doorgeven en er anders tegenaan kijken.

 

Ik ben in een andere fase terechtgekomen. Vader en moeder zijn er niet meer Het huis is straks van een ander. De hond is weg. Enzovoort.

 

De klaprozen, de lammetjes. De ossetong, de Steunenbergbloempjes, de kruiden, de Malva’s (kan niet op de naam van de mensen komen waarvan die afkomstig waren), de smeerwortel. Nu is het allemaal anders. Het had zoveel en was een geheel van alles. Vader met zijn dingen, moeder erbij en tuin en de omgevingsgeluiden en mensen. Het had iets.

 

Toen vader dood was dacht ik ik moet hier iets mee een schilderij maar ik wist het niet. Ik heb eens een foto van vader nagetekend. Nu weet ik het niet een groot schilderij een keer. Misschien helpt dat te verwerken. Of neer te zetten wat dat rijke gevoel is en wat ik zelf ben. Ik mijzelf. Wat ik in me heb.

 

Het is misschien heel simpel, een uitspraak van vader of moeder. Een bloem mooi vinden, een gedachte. Buiten zijn. Ik hoop dat ik hiervan iets naar buiten kan brengen ooit van wat ik in mij heb en wat ik meegekregen heb. Een hoop klei die ik kan verwerken tot iets moois waar anderen van kunnen genieten. Van iets wat ik zeg of doe of maak. Dat is het enige. Dat ik dat op een simpele wijze kan. Dat iemand iets in me ziet. En in ieder geval; dat ik het zelf weet. Diep in.

 

Zelf iets opzetten iets kleins van mezelf zelf gemaakt gedaan of gegeven.

 

Dat ik niet zomaar rondloop de rest van mijn leven en niets meer kan of doe of maak. Ik hoop dat ik door het verdriet heen kom zodat ik nog iets kan of doe of maak voor anderen. Iets kan zijn voor een ander. Al is het maar een hand die aanraakt of een uitgesproken zin. Ik wil zo graag iets betekenen. Mezelf durven laten zien zoals ik ben. Ik weet dat het mogelijk is. Moet ik hier nu al mee beginnen? Ja want dan leef ik op Ik moet het nu al proberen hele klein stapjes. Weer leren lopen in de wereld die nu een beetje anders is. Het voelt anders. Leren lopen door de wereld, opnieuw leren zien, leren te horen, leren vertrouwen, leren praten, leren te doen. Blijheid uitstralen. Ik hoop dat ik dat ooit kan.

 

Waarom heb ik geen blijheid. Besef goed waarom je blij moet zijn, kunt zijn, mag zijn.

 

Je hebt een goede moeder en vader gehad en broers, je hebt een goede school gehad met goede kinderen erop. Je hebt goede vriendinnen gehad. Je hebt goede vrienden gehad of nog. Je hebt je broers nog en vrouwen en kinderen. Je hebt nog overige familie van moeder s en vaders kant. Je kunt veel dingen zien waarderen, probeer dat ook. Het enige wat ik mis is zelf iets te doen. Daar moet ik aan werken. Zelf te doen. Daadkracht. Misschien helpt dit te schrijven. Dit is zelf gekomen en niet uit dwang. Dus het is goed.

 

Je weet nu dat het kan, dat je het kunt. Je hebt het bewezen aan jezelf. Het blijkt er in te zitten. Laat het zien. Steek het licht niet onder de korenmaat.

 

Dus, vroeg naar bed en stralen.

 

Lieve moeder, lieve vader, dank jullie voor wat ik heb meegemaakt en meegekregen. Ik begrijp jullie ik voel me een met jullie. We zijn er met zijn drieën geweest. Ik moet nog even hier op het aardse verder met wat ik kreeg. Waar moet ik de liefde aan geven?

 

Ik sta er alleen voor. Voor de toekomst.

 

Ik begin nu pas. Alles is weer nieuw. De hemel en de aarde. Stil maar, wacht maar alles wordt nieuw de hemel en de aarde.

2005